Zgodnie z art. 720 par. 2 Kodeksu cywilnego, dla ważności umowy pożyczki nie jest wymagana forma szczególna. Jednak mowa pożyczki, której wartość przekracza 1000 zł, powinna być – dla celów dowodowych – zawarta z zachowaniem formy dokumentowej. W myśl art. 77[2] k.c., do zachowania dokumentowej formy czynności prawnej wystarcza złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu, w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej oświadczenie. Forma dokumentowa będzie zatem zachowana w sytuacji złożenia oświadczenia woli na jakimkolwiek nośniku informacji umożliwiającym zapoznanie się z jego treścią, o ile możliwe będzie ustalenie osoby składającej to oświadczenie.
Forma dokumentowa czynności prawnej może np. polegać na skierowaniu z przypisanych do konkretnych osób skrzynek mailowych wiadomości elektronicznych, zawierających oświadczenia woli wyrażające chęć zawarcia umowy.
Zastrzeżenie formy pisemnej, dokumentowej albo elektronicznej bez rygoru nieważności ma ten skutek, że w razie niezachowania zastrzeżonej formy nie jest w sporze dopuszczalny dowód z zeznań świadków lub z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności. Jednak, jak stwierdził Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z 19 lipca 2019 r., sygn. akt: V ACa 257/19, wymagania uprawdopodobnienia zawarcia i dokonania czynności prawnej pożyczki spełnia np. dowód wpłaty, potwierdzający dokonanie przesunięcia majątkowego, czy też wprost dowód przelewu na konto.
Jeśli więc osoba udzielająca pożyczki dysponuje dowodem przelewu, będzie mogła udowodnić fakt udzielenia pożyczki. Przed wniesieniem sprawy do sądu warto wysłać do znajomej listem poleconym za potwierdzeniem odbioru przedsądowe wezwanie do zapłaty i zagrozić jej skierowaniem pozwu do sądu o wydanie nakazu zapłaty pożyczonej sumy wraz z odsetkami.