Czynność prawna dokonana przez osobę, która nie ma zdolności do czynności prawnych, jest nieważna. Wyjątek stanowią umowy należącą do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego, np. zakupy spożywcze. Umowa taka staje się ważna z chwilą jej wykonania, chyba że pociąga za sobą rażące pokrzywdzenie osoby niezdolnej do czynności prawnych. Z całą pewnością nieważne są umowy, na mocy których osoba ubezwłasnowolniona całkowicie zaciąga zobowiązania finansowe. Jeśli jednak to zrobi, obowiązek zwrotu kwoty pożyczonej spoczywa na niej, a nie na członkach rodziny, czy opiekunie ustanowionym przez sąd.

Od 2004r. dochodzenie odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej, m.in. na skutek decyzji administracyjnej wydanej z rażącym naruszeniem prawa, odbywa się przed sądami powszechnymi. Jednak nie zawsze droga sądowa jest dopuszczalna. W przypadku, gdy wadliwa decyzja została wydana przed 1 września 2004 r., stosuje się nadal nieobowiązujący już art. 160 k.p.a. Obowiązuje wówczas tryb postępowania administracyjnego, inaczej też, mniej korzystnie dla strony, liczy się bieg terminu przedawnienia roszczenia o odszkodowanie.

Tzw. becikowe z tytułu urodzenia dziecka przysługuje rodzinom gorzej sytuowanym pod warunkiem, że matka dziecka pozostawała pod opieką medyczną nie później niż od 10 tygodnia ciąży do porodu. W razie, gdy ta opieka trwała krócej, zazwyczaj organ administracji samorządowej szczebla gminnego (wójt, burmistrz, prezydent miasta) odmawia przyznania zapomogi. Okazuje się jednak, że całkowicie odmienne stanowisko w tej sprawie zajmują wojewódzkie sądy administracyjne. Uznają one, że jeżeli niedotrzymanie terminu pierwszej wizyty u lekarza ginekologa przed 10 tygodniem ciąży nie nastąpiło w wyniku świadomego czy celowego zaniedbania matki dziecka, świadczenie powinno być przyznane.